விடியல் பொழுதில் திறக்கும்சொர்க்க வாசலைப் போல,
கல்லூரி வாசல் நோக்கி,ஆயிரம் கனவுகளோடு நுழைந்த,
எத்தனையோ மாணவர்களுக்குள்நானும் அடக்கம்..
முதல் நாள்,
முதல் வகுப்பேதாமதமாய் நுழைந்த ஞாபகம்,
பரிச்சயம் இல்லாத முகங்கள்,இருக்கை தேடி,அறிமுகம் நாடிபிள்ளையார் சுழி போட்ட,
முதல் கல்லூரி நட்பு,இன்றும் தொடரும் இன்ப இன்னல்...
இடைவெளியின்றி,
ஒவ்வொரு இடைவேளையும்அடித்த லூட்டி,
கண்ணைச் சொருகும்,
வகுப்பு நேரங்களில்,
குறும்புடன் படித்ததுண்டு சீட்டு பாடங்கள்,
ஒரே நிற ஆடை அணிந்த நாட்களில்,ஓயாமல் ஒட்டிய ஞாபகங்கள்,
வெள்ளை சேட்டில்தேநீர் கறையாகிய நினைவுகள்,
பரிட்சை நேரங்களில்படிக்க மறந்த பாடங்களும்,
பிட் அடிப்பதற்கு எடுத்துச் சென்றஎண்ணற்ற
பேப்பர்களும்தேர்வு
முடிவு முன் தோன்றும் திகிலும்,
பின் தோன்றிய வேதாந்தமும்,
விடுமுறை நாட்களில்மஞ்சவனப்பதி வீதியில்
விளையாடியகிரிக்கெட்டும் சண்டைகளும்தேடிய விழிகளுக்கு கிடைத்தபார்வை பரிசுகள்,
எத்தனை முறை கேட்டாலும்புத்தியில் ஏறாத,
ஆசிரியரின் கடுஞ்சொர்க்களும் பாடங்களும்,ஒன்றாய் உணவருந்திய உல்லாசங்களும்,
அன்பு,நட்பு,கோபம்ஊடல்,கூடல்,பிரிவுமௌனம்,வலி,
குறும்புஎன்றுமரக்கிளை முளைத்த இலைகளை போல,
நாளொரு மேனியும்,
பொழுதொரு வண்ணமாய்,
ஆயிரம் கோடி நினைவுகள்,என்றாலும்..
ஒரு துளி கண்ணீரால்,முற்றுப்புள்ளி வைக்கலாம்,
கல்லூரி வாழ்க்கைக்கும்,இந்த கவிதைக்கும்,
என் நினைவுகளுக்கு அல்ல..
No comments:
Post a Comment